Landbouw in waterbalans

Met het toenemende belang dat aan natuur en milieu werd toegekend ontstond er een druk op de land- en tuinbouw om zich te voegen naar de randvoorwaarden vanuit het natuurlijk- en het watersysteem. Op een aantal onderdelen zijn daarbij stappen gezet. Inmiddels lijkt er een andere wind te waaien en wordt voorzien dat de land- en tuinbouw zal moeten anticiperen op de veranderende omstandigheden ten gevolge van de klimaatverandering.

De ontwikkeling van ons watersysteem is voor een belangrijk deel bepaald door de wensen die vanuit de land- en tuinbouw zijn geformuleerd. Met een snelle afvoer van het water in het voorjaar kunnen hoge opbrengsten worden gehaald. In droge perioden kan water worden aangevoerd. Met de intensivering raakte de land- en tuinbouw meer en meer los van haar natuurlijke grondslag. Deze intensivering ging gepaard met een forse toename van de milieubelasting. Door het toenemende gewicht dat aan natuur en milieu werd toegekend ontstonden ideeën voor een betere inbedding van de agrarische ontwikkeling in het watersysteem.

Zo is een denkbaar perspectief ontwikkeld in 'Water voor een vitaal platteland' (LNV, 1999) waarin de volgende prioritering bij de verdeling van water is uitgewerkt:

• drinkwater en water voor hoogwaardige toepassing in de industrie
• hoogwaardig gebruik in de landbouw (glastuinbouw, etc)
• natuur, bos en landschap
• recreatie
• akkerbouw (maïs, graan)

In het Nationaal Waterplan wordt beschreven dat de landbouw zich zal moeten aanpassen aan de wijzigende omstandigheden door de klimaatverandering. Het verleden heeft laten zien dat de landbouw goed in staat is om met dergelijke veranderingen om te gaan, mits zij voldoende tijd heeft om daarop te anticiperen.